رد پا - هزار و یک شب

در گذشته مرا برادرى بود که در راه خدا برادریم مى‏نمود . خردى دنیا در دیده‏اش وى را در چشم من بزرگ مى‏داشت ، و شکم بر او سلطه‏اى نداشت ، پس آنچه نمى‏یافت آرزو نمى‏کرد و آنچه را مى‏یافت فراوان به کار نمى‏برد . بیشتر روزهایش را خاموش مى‏ماند ، و اگر سخن مى‏گفت گویندگان را از سخن مى‏ماند و تشنگى پرسندگان را فرو مى‏نشاند . افتاده بود و در دیده‏ها ناتوان ، و به هنگام کار چون شیر بیشه و مار بیابان . تا نزد قاضى نمى‏رفت حجّت نمى‏آورد و کسى را که عذرى داشت . سرزنش نمى‏نمود ، تا عذرش را مى‏شنود . از درد شکوه نمى‏نمود مگر آنگاه که بهبود یافته بود . آنچه را مى‏کرد مى‏گفت و بدانچه نمى‏کرد دهان نمى‏گشود . اگر با او جدال مى‏کردند خاموشى مى‏گزید و اگر در گفتار بر او پیروز مى‏شدند ، در خاموشى مغلوب نمى‏گردید . بر آنچه مى‏شنود حریصتر بود تا آنچه گوید ، و گاهى که او را دو کار پیش مى‏آمد مى‏نگریست که کدام به خواهش نفس نزدیکتر است تا راه مخالف آن را پوید بر شما باد چنین خصلتها را یافتن و در به دست آوردنش بر یکدیگر پیشى گرفتن . و اگر نتوانستید ، بدانید که اندک را به دست آوردن بهتر تا همه را واگذاردن . [نهج البلاغه]


	خانه \| ارتباط \| مدیریت \|بازدید امروز:28

متین :: 83/10/19:: 4:55 عصر
رد پا هنوز جای پات رو قلبمه هنوز داغی که روی سینه ام گذاشتی سرد نشده هنوز آخرین لبخند تلخت از جلوی چشام پاک نشده هنوز نتونستم فراموشت کنم اما... این رو می دونستی که هم ی اونا کم رنگ شدن کافیه یه موج کوچیک بیاد تا رد پات رو پاک کنه کافیه یه نسیم کوچیک بوزه تا اون داغ رو سرد کنه و کافیه یه اشک شوق ببینم تا اون لبخندت رو از جلو چشام پاک کنه فقط.... می مونه جای اون داغ که اونم جراحی پلاستیک می کنم به همین راحتی
نظرات شما ()